KENDİME NOTLAR 1
Hoşgeldiniz!
Her hafta farklı konu başlıklarıyla hem kendimi hem sizi bilgilendirecek yazılar yazıyorum ama bu hafta farklılık yapıp daha kendimle ilgili bir şeyler yazmak istedim.
Hepimizin hayatında dönem dönem kendini eksik ya da tam hissettiği zamanlar olmuştur. Keyif aldığı veya hiçbir şeyden keyif almadığı... Her sene farklı insanlarla tanışıp farklı hayatlara yolculuk açanlar, yıllarca aynı arkadaş gruplarıyla olanlar, dost zannettikleri ama olmayanlar, hatalar ve doğrular... Birçok anı birçok yıl hep geride kalıyor. Bazı insanlar da bu yolda bizimle devam ederken, bazıları kendilerine yeni yollar çizip bizden ayrılıyor. Bazılarına kırılıyoruz, bazılarını kırıyoruz. Ama hep büyüyüp hep ders çıkarıyoruz. En azından ben böyle yapıyorum.
2019 yılı ise benim için büyük ihtimalle kendimi en iyi hissettiğim , belkide tamamlanmış ve ne istediğini daha çok bilen biri haline büründüğüm, büyüdüğüm bir yıl oldu; olmaya devam ediyor.
Peki kötü şeyler olmadı mı? Tabiki oldu. Belkide fazlasıyla. Yakın arkadaşlarım ve ailelerinin sağlık problemleri aslında onlar kadar beni de yıprattı. Neden mi? 5 sene önce tamda bu zamanlarda babamın akciğer kanseri olduğunu öğrenmiştik. 1 yıl zorlu bir savaş verdik ama yenik düştük... Hayatımın en zor zamanlarıydı, hala yarım yitik hissettiğim ve boşluğu asla dolmayacak bir yara. O yüzden belkide hala hastalık haberi aldığımda kendimi yenik hissediyorum. Bu konuyu yazabilecek gücü hissettiğim bir gün belki satırlara dökerim.
Neyse bu sağlık problemlerini atlatıp artık yavaş yavaş 3.sınıfı bitirirken gelecek kaygısının sardığı ve aslında hayatımda öğrenci olarak geçireceğim son 1-2 senenin kaldığını anladığım, boşluk içinde anlar da yaşadım. Bunları düşünürken yanınızda sizinle beraber güvenebileceğiniz insanların olmasının değerini de anladım. Hayatımın en kıymetli belki de tekrardan geri dönmek için heves atacağım yıllarındayımdır. Her anın tadını çıkarmaya ve kendimi geliştirmeye bakıyorum. Kariyerim, kendim ve geleceğim için. Gelecek planlaması yaparken bu yolda kiminle ve kimlerle yürümek istediğimi de düşündüğüm bir süreç oldu. Birkaç sene sonra kiminle nerede olduğunuzu hiç hayal ettiniz mi?
Peki ben bunları neden anlatıyorum? Bu yazıyı okuyup kendi hayatında değiştirmek istediği ama değiştiremediği, geç kaldığını düşündüğü, pişman olduğu veya heves ettiğiniz her ne varsa vakit kaybetmeden yapın diye. Sizi mutsuz eden size yük olan insanlardan arının. Huzuru hissettiğiniz ve kendinizi olduğunuz gibi kabul eden insanlarla beraber olun. Hayatımda hiç nefret duygusunu tatmadım. Hiç kimseyi nefret edecek kadar çok değerli görmedim belkide. Ama şunu biliyorum hoşgörü ve sevgi sizi her zaman bir adım ileri götürecektir.
Mutlu olmak için sebep aramayın, sebep olun. Umarım sizde hem eş hem dost olarak birilerinin mutluluk sebebi olursunuz :)
Zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkürler.
Her hafta farklı konu başlıklarıyla hem kendimi hem sizi bilgilendirecek yazılar yazıyorum ama bu hafta farklılık yapıp daha kendimle ilgili bir şeyler yazmak istedim.
Hepimizin hayatında dönem dönem kendini eksik ya da tam hissettiği zamanlar olmuştur. Keyif aldığı veya hiçbir şeyden keyif almadığı... Her sene farklı insanlarla tanışıp farklı hayatlara yolculuk açanlar, yıllarca aynı arkadaş gruplarıyla olanlar, dost zannettikleri ama olmayanlar, hatalar ve doğrular... Birçok anı birçok yıl hep geride kalıyor. Bazı insanlar da bu yolda bizimle devam ederken, bazıları kendilerine yeni yollar çizip bizden ayrılıyor. Bazılarına kırılıyoruz, bazılarını kırıyoruz. Ama hep büyüyüp hep ders çıkarıyoruz. En azından ben böyle yapıyorum.
2019 yılı ise benim için büyük ihtimalle kendimi en iyi hissettiğim , belkide tamamlanmış ve ne istediğini daha çok bilen biri haline büründüğüm, büyüdüğüm bir yıl oldu; olmaya devam ediyor.
Peki kötü şeyler olmadı mı? Tabiki oldu. Belkide fazlasıyla. Yakın arkadaşlarım ve ailelerinin sağlık problemleri aslında onlar kadar beni de yıprattı. Neden mi? 5 sene önce tamda bu zamanlarda babamın akciğer kanseri olduğunu öğrenmiştik. 1 yıl zorlu bir savaş verdik ama yenik düştük... Hayatımın en zor zamanlarıydı, hala yarım yitik hissettiğim ve boşluğu asla dolmayacak bir yara. O yüzden belkide hala hastalık haberi aldığımda kendimi yenik hissediyorum. Bu konuyu yazabilecek gücü hissettiğim bir gün belki satırlara dökerim.
Neyse bu sağlık problemlerini atlatıp artık yavaş yavaş 3.sınıfı bitirirken gelecek kaygısının sardığı ve aslında hayatımda öğrenci olarak geçireceğim son 1-2 senenin kaldığını anladığım, boşluk içinde anlar da yaşadım. Bunları düşünürken yanınızda sizinle beraber güvenebileceğiniz insanların olmasının değerini de anladım. Hayatımın en kıymetli belki de tekrardan geri dönmek için heves atacağım yıllarındayımdır. Her anın tadını çıkarmaya ve kendimi geliştirmeye bakıyorum. Kariyerim, kendim ve geleceğim için. Gelecek planlaması yaparken bu yolda kiminle ve kimlerle yürümek istediğimi de düşündüğüm bir süreç oldu. Birkaç sene sonra kiminle nerede olduğunuzu hiç hayal ettiniz mi?
Peki ben bunları neden anlatıyorum? Bu yazıyı okuyup kendi hayatında değiştirmek istediği ama değiştiremediği, geç kaldığını düşündüğü, pişman olduğu veya heves ettiğiniz her ne varsa vakit kaybetmeden yapın diye. Sizi mutsuz eden size yük olan insanlardan arının. Huzuru hissettiğiniz ve kendinizi olduğunuz gibi kabul eden insanlarla beraber olun. Hayatımda hiç nefret duygusunu tatmadım. Hiç kimseyi nefret edecek kadar çok değerli görmedim belkide. Ama şunu biliyorum hoşgörü ve sevgi sizi her zaman bir adım ileri götürecektir.
Mutlu olmak için sebep aramayın, sebep olun. Umarım sizde hem eş hem dost olarak birilerinin mutluluk sebebi olursunuz :)
Zaman ayırıp okuduğunuz için teşekkürler.
Çok güzel bir yazı, kalemine sağlık...
YanıtlaSil